Lanzarote is een uniek eiland, in feite nog helemaal authentiek zoals ook de Temisa vallei waar Chafariz ligt - op enkele toeristische centra na zoals Costa Teguise, Puerto del Carmen en Playa Blanca. Maar zelfs daar zijn de kusten niet volgebouwd met highrise hotels zoals op Tenerife en Gran Canaria, en dat is voor een groot deel te danken aan de visie en invloed van kunstenaar/architect César Manrique. Hij wist al in de zeventiger jaren het eilandbestuur te overtuigen dat respect voor de unieke natuur en het handhaven van een paar regels de voorwaarden waren om het eiland authentiek te laten blijven.
César Manrique (geboren 24 april 1919 in Arrecife, Lanzarote, † 25 september 1992 in Tahiche, Lanzarote) was een Spaanse architect, schilder, beeldhouwer en milieuactivist op het Canarische eiland Lanzarote, en is van beslissende invloed geweest op het huidige beeld van het vulkanische eiland. Hij was ervoor verantwoordelijk dat het massatoerisme op Lanzarote gematigd bleef, zette zich met succes in voor het behoud van de natuurlijke en culturele identiteit van zijn geboorte-eiland.
De regering van het eiland verklaarde Manrique in september 1995 postuum tot 'de favoriete zoon van het eiland' als dank voor deze inzet. Tegelijkertijd beloofde de regering van het eiland om het beleid dat Manrique geschetst had, in de toekomst voort te blijven zetten.
Zo vond hij dat huizen wit moeten zijn, de kozijnen of groen of blauw, eventueel bruin, en dat er niet hoger dan vier verdiepingen mag worden gebouwd. Grote reclameborden zijn verboden. Simpele dogma's die Lanzarote tot een eiland hebben gemaakt dat zijn oorspronkelijke karakter heeft weten te bewaren: unieke natuur, prachtige onvergelijkbare stranden, authentieke vissersdorpjes, en dan dat spectaculaire vulkaanlandschap ... Lanzarote is het meest veelzijdige eiland van de Canarische archipel.
Als hommage aan Manrique 7 highlights die tonen hoe vulkanisme, Lanzarote en zijn invloed onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.
We beginnen met een letterlijk hoogtepunt, het Mirador del Rio, 25 minuten vanaf Finca Chafariz. Van origine was het een plek waar kanonnen stonden om piraten af te stoppen. Manrique bedacht dit uitkijkpunt te verstoppen. Als je aan komt rijden heb je namelijk geen idee welk een spectaculair uitzicht er achter die hoge muur verscholen is. Je kijkt uit over La Graciosa, ziet een ferry van speelgoedgrootte heen en weer gaan en naar het zuiden zie je Caleta de Famara liggen of nog verder.
Er is een restaurant met enorm grote, ronde ramen, handelsmerk van Manrique, met aan het plafond een mobiel dat de akoestiek zou moeten verbeteren. Er is boven een winkeltje met best wel aardige souvenirs en gidsen.
• Het interieur draagt in elk aspect de handtekening van Manrique
• Zoek een zonnige dag uit
• Het kan er behoorlijk winderig zijn
• Ook de directe omgeving rond Yé en de route langs de kust is prachtig
• Met combi-tickets voor de Cuevas de los Verdes & de Jameos de Agua & de Mirador del Rio (of meer Manrique-gerelateerde bezienswaardigheden) kun je geld besparen
Op nog geen 15 minuten rijden vindt u een van de langste grottenstelsels van de wereld. Het zijn geen druipsteengrotten, maar gangen en kamers die zijn ontstaan na een enorme uitbarsting van de vulkaan Corona ongeveer 5000 tot 10.000 jaar geleden.
Zich een weg zoekend naar de kust stolde de - op sommige plekken tientallen meters dikke laag - lava aan de oppervlakte sneller dan daaronder. Waar de lava bleef doorstromen richting oceaan ontstond een kruip-door-sluip-door gangenstelsel van 6 kilometer.
Bij de ingang neemt elk halfuur een gids een groepje bezoekers mee naar enkele gedeelten die vrijgegeven zijn voor bezichtiging en prachtig verlicht zijn.
• Uitleg is per rustpunt in het Spaans en daarna in het Engels
• Het is er in de zomer koeler dan buiten, maar met constant 18 graden is het niet nodig je heel warm aan te kleden
• Ongeschikt voor kleine kinderen en mensen die minder mobiel zijn
• Soms is er een klassiek concert en de akoestiek is uitstekend
• Geen voorzieningen behalve toiletten bij de ingang
• Na 15.00 uur krijg je korting en is er weinig wachttijd
• Ook voor deze Cueva de los Verdes kun je combi-tickets aanschaffen
• Fototip: het is er donker, niettemin: flitser uit en zoek steun tegen een stabiel punt of neem een tafelstatiefje mee
Het gangenstelsel vanaf de vulkaan Corona komt uit in de Jameos del Agua en vervolgens in de oceaan. Een jameo is eigenlijk een vulkaangrot waarvan het dak is ingestort.
Manrique heeft van dit gedeelte iets heel bijzonders gemaakt: er is een ondergronds meer - met albinokreeftjes -, een open zwembadachtig deel van een verbluffende schoonheid en in het gebouw waar je uiteindelijk uitkomt, het Casa de los Volcános, vind je een interessante tentoonstelling over vulkanisme, tot de verbeelding sprekende schaalmodellen van alle Canarische eilanden en een paar 'doe'dingen die helaas niet allemaal meer functioneren.
• Zwemkleding neem je tevergeefs mee, je mag niet het water in
• Er is een audiotorium met een prachtige akoestiek; check wanneer er concerten zijn
• Het tweede restaurant ligt prachtig en je kunt er erg goed eten; op dinsdag en zaterdag ook in de avond geopend (nette kleding verplicht)
• Ook voor de Jameos del Agua kun je combi-tickets aanschaffen
Het Museo de Arte Contempráneo is prachtig gelegen in het Castillo de San Jose, een fort dat uitkijkt over de haven van Arrecife. In 1976 werd het prachtig gerenoveerd met de hulp van César Manrique en het bevat nu de belangrijkste collectie moderne kunst van de Canarische eilanden, met werken van onder andere Picasso, Miró, Tápies, Domínguez, Rivera en Millares.
Een typische Manrique-spiraaltrap leidt je naar het restaurant beneden dat een werkelijk overweldigend uitzicht biedt dankzij de grote, ronde ramen. Ook een Manrique handelsmerk. Je kunt er heerlijk eten, tussen lunch en diner gaat het dicht, maar 's morgens alleen genieten van een koffie met een puntje erbij is ook al zeer aan te raden.
• De collectie is van hoog niveau en heel divers, dus voor iedereen interessant
• Het is kleinschalig, in drie kwartier heb je alles wel bekeken
• Ook voor het MIAC kun je combi-tickets aanschaffen (niet te koop in het kasteel maar in een van de Tourist Centre Offices)
• Bezoek de website
De Jardín de Cactus is een cactustuin op het eiland Lanzarote op de Canarische Eilanden. Het is gelegen in het dorp Guatiza, in een voormalige steengroeve waar vulkanisch zand werd gewonnen om gebruikt te worden op de akkers om vocht vast te houden. In het gebied wordt de schijfcactus, Opuntia, gekweekt voor de productie van cochenille.
De cactustuin is ontstaan in 1991, het laatste project van César Manrique. De tuin heeft nu 4.500 exemplaren van 450 soorten cactussen en vetplanten uit Noord- en Zuid-Amerika, Madagaskar en andere woestijn- en dorre gebieden. De Jardín de Cactus heeft de vorm van een groot amfitheater, met de planten gerangschikt in terrassen. Een gerestaureerde windmolen, ooit gebruikt bij de productie van gofio, staat op het hoogste punt.
•Deze cactustuin is echt de moeite waard
• Vanaf het terras van het restaurant heb je een prachtig overzicht over de tuin; het restaurantmenu biedt genoeg voor een eenvoudige lunch.
• Ook voor de cactustuin kun je combi-tickets aanschaffen.
Zonder enige twijfel is dit de must-see van Lanzarote, en, echt, we overdrijven niet, dit wordt beschouwd als een van de meest spectaculaire landschappen van de wereld. Een zeer korte versie van het ontstaan: rond 1730 waren er zes jaar lang uitbarstingen van in totaal 26 vulkanen. De lava bedekte land, verwoestte dorpen en liep de zee in: Lanzarote werd op deze wijze een derde groter.
Elke natuurliefhebber en fotograaf droomt ervan om in dit park vrij rond te lopen, maar dat mag niet: het gebied is te kwetsbaar. Om het park te bekijken is de makkelijke versie een ticket te kopen voor de toegang inclusief bustoer van een halfuur. Wat je dan ziet is al verpletterend mooi. De meer inspannende versie is een wandeltoer met een gids, een maand (!) van tevoren te boeken, of een wandeling te maken vanaf het bezoekerscentrum bij Mancha Blanca. En de toeristische versie is op de rug van een dromedaris te klimmen en je door een toch wel iets minder interessant deel van het park te laten voeren.
De invloed van Manrique: hij ontwierp het gebouw waar restaurant, grill, winkel en toiletten gevestigd zijn. Het ziet er vanuit de bus uit als een spaceship dat over enkele minuten zal opstijgen.
• In de winter is het er drukker dan in de zomer
• Zorg voor warme kleding; het kan er behoorlijk tochten
•Sta om 08.30 uur bij de poort van het National park om lange wachttijden te vermijden ... of kom gewoon om 15.30 uur. Je krijgt dan korting omdat de kijk-hoe-een-kippenboutje-op-vulkanische-hitte-gaar-wordt-demonstratie er niet meer bijzit, het restaurant aan het sluiten is en de dromedarissen ook al naar huis zijn
• Een dag met (solitaire) wolken zorgt voor een prachtig schouwspel
• Een plaats aan de rechterzijde van de bus geeft de meest weidse blik
• De busrit heeft drie fotostops, maar je mag de bus niet uit
• Ook voor Timanfaya National Park kun je combi-tickets aanschaffen
• Wandeltip met een Engelstalige gids vanaf El Golfo, 6 km, gemiddelde zwaarte, alleen 16+
• Fototip: de ramen van de bus zorgen voor spiegeling, dus druk de zonnekap van de lens of je telefoon haaks tegen het raam of plooi een zwart kledingstuk om de lens heen;
• Fototip: een zoomlens is erg prettig
Als je eenmaal geïnspireerd bent door de creaties van César Manrique, wil je vast meer weten over deze man. Bijvoorbeeld wat hij als architect voor zichzelf heeft ontworpen en waar hij gewoond heeft.
De Fundación César Manrique heeft twee huizen opengesteld ter bezichtiging: Tahiche, het Vulkaanhuis, is een showcase wat je met 'waardeloze' lavagrond en kamers onder de grond kunt doen, en laat veel van zijn kunst en visie zien, terwijl Haría, het Palmenhuis, een inspirerende woonomgeving is waarin wonen en ruimte centraal staan. Hij had er zijn atelier, woonde hier tot zijn onverwachte dood en het boek dat hij aan het lezen was, ligt nog open ...
• Tahiche is meer een museum dan een woonhuis, maar toont wel zijn visie
• In het huis in Haría mag je niet fotograferen, tenzij je enkele weken van tevoren online toestemming vraagt
• Ook voor deze beide huizen kun je combi-tickets aanschaffen
"15 dagen mooi/zonnig weer gehad en veel gezien, uiteraard César Manrique, Lagomar, Timanfaya National Park, GeoPark. Kortom, het eiland vonden we prachtig!"
- Rob en Monique -
